بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف اين تحقيق بررسي فرآيند و پيامدهاي نوسازي و تغيير و تحولات اجتماعي در شهرستان سردشت از سال 1300 تا سال 1379 هجري شمسي مي باشد. روش اين تحقيق کيفي و ميداني بوده است که در آن محقق با استفاده از روش هاي تحقيقي کيفي مبادرت به گردآوري و تحليل يافته ها کرده است. اين تحقيق ميداني حدود 5 ماه طول کشيده است.
اکثر ساکنان شهرستان سردشت تا پيش از آغاز فرآيند نوسازي به کشاورزي –دامداري اشتغال داشتند و ده نشين بودند، و گروه هاي کوچ نشين هم در مناطق کوهستاني به سر مي برند. نظام اجتماعي – سياسي، مبتني بر نظام قبيله اي و ارباب رعيتي بود و مالکيت زمين عامل اساسي در قشربندي اجتماعي به شمار مي آمد. بنابراين، پايگاه اجتماعي افراد با توجه به مالکيت زمين و نسبت تعيين مي شد.
تا پيش از آغاز فرآيند نوسازي، تمام منطقه فاقد شهر بود. با اين حال دهکده سردشت مرکز داد و ستد بود و فرآورده هاي کشاورزي – دامي و بعضي کالاها به طور محدود مبادله مي شد. فرايند نوسازي به تدريج بسياري از جنبه هاي فرهنگ و جامعه سنتي را دگرگون ساخته است. استقرار ادارات دولتي در منطقه، اجراي اصلاحات ارضي، ورود تکنولوژي نوين از جمله وسايل، ابزارها، تاسيس مدارس نوين، احداث جاده ها و بالاخره تبديل دهکده سردشت به شهر سردشت باعث دگرگوني درنظام اجتماعي – سياسي و فعاليت هاي اقتصادي گرديده است. الغاي نظام ارباب – رعيتي و انتقال قدرت از ايل و قبيله به دولت، ساختار سياسي منطقه را تغيير داده و در نتيجه سران ايلات قدرت سنتي را از دست داده اند، هر چه اعضاي خانواده هاي آن ها اکنون در ادارات دولتي نفوذ کرده و از موقعيتي مناسب برخوردارند. فرصت هاي شغلي جديد و دستيابي به آن ها از طريق سوادآموزي نوين، باعث تحرک اجتماعي گرديده است، به طوري که پايگاه اجتماعي افراد اکنون به صورت اکتسابي است. فعاليت هاي اقتصادي متنوع گرديده است، هر چند بسياري از اهالي هنوز به کشاورزي – دامداري اشتغال دارند. به طور کلي، تمام جنبه هاي زندگي مردم اين سامان دچار دگرگوني شده است، به اين حال بسياري از جنبه هاي فرهنگ سنتي به ويژه در روستاها کمتر تغيير يافته اند.

 نسخه قابل چاپ