بانک مقالات علوم اجتماعی

انسان ها داراي دامنه نامحدودي از نيازها هستند که برحسب شرايط زماني، مکاني و سطوح فرهنگي - اجتماعي تنوع مي پذيرد. اين نيازها به مثابه نيرويي برخاسته از ذهنيات و ادراک، انديشه و رفتارهاي افراد را در جهت تغيير وضعيت موجود براي پاسخ به انتظارات تنظيم مي کنند. بنابراين، نيازها در سلسله مراتب خود انتظارات خاصي را به وجود مي آورند که جامعه بايد به آن ها پاسخ دهد. نحوه پاسخگويي به نيازها در طول تاريخ و در جوامع مختلف يکسان نبوده و از شيوه هاي سنتي و غيررسمي در قالب امور خيريه اي به شيوه هاي رسمي و سازماني تبديل شده است. در فرآيند تحول حمايت هاي اجتماعي، سازمان تامين اجتماعي در ساختار رسمي مسووليت ارايه خدمات را در جهت رفع نيازها عهده دار شده است. در ايران نيز سازمان تامين اجتماعي جايگاه خاصي را به خود اختصاص داده و به ويژه در مورد کارکنان خود نه فقط به عنوان بيمه گر بلکه کارفرما ايفاي نقش مي کند. بر همين اساس، در اين نوشتار ضمن ارايه تعاريف و طبقه بندي متفاوت از نيازها با نقد رويکردهاي سنتي و کليشه اي به فرهنگ، بر جنبه هاي مادي فرهنگ و ضرورت پاسخ به آن ها جهت نيل به اهداف فرهنگي والاتر تاکيد شده است.
در اين مقاله که با استناد به يافته هاي پژوهشي تنظيم شده، تلاش شده تا پيوند ميان مباحث نظري و تجربي در ميان بخشي از اعضاي جامعه - بازماندگان کارکنان سازمان تامين اجتماعي - برقرار شود. اين مطالعه با روش کمي و کيفي اطلاعات مورد نياز را گردآوري و سپس مورد توصيف و تحليل قرار داده است.
نتايج به دست آمده نشان مي دهد که در ميان خانواده هاي بازماندگان سازمان تامين اجتماعي نيازها و نتظارات معيشتي و بهبود رفاه زندگي از اولويت برخوردار بوده و نيازهاي غيرمادي در صورت رفع آن ها معنادار مي شوند. بديهي است توجه به نيازهاي فرهنگي صرفا با رويکرد فرهنگ معنوي در مراتب و اولويت هاي ثانويه، پاسخگوي انتظارات افراد نبوده و مي تواند زمينه را براي بروز مسايل و مشکلات اجتماعي متعدد فراهم سازد.

 نسخه قابل چاپ