بانک مقالات علوم اجتماعی

در مسير انتقال به شرايط نوين و متغير فن آوري هاي جديد صنعتي در هزاره سوم که بنيان هاي فلسفي، علمي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي جوامع، دچار دگرگوني هاي عميق خواهد شد و جوامع بشري در عمل ويژگي هاي دوره "پست مدرنيسم" را در خود آشکار مي کنند، جوامع با چالش هاي متعدد ناشي از چنين تغييراتي مواجه خواهند شد. نظام آموزشي، مي تواند در همسان سازي، هماهنگي و ميانه گزيني دوباره جوامع با شرايط جديد نقش مهمي را ايفا نمايد. در اين رهگذر، يکي از مقولات مهم، رسالت بسيار اساسي نظام آموزشي در فراهم کردن شرايطي است که در آن نيروهاي دانش آموخته بتوانند از مهارت ها، توانايي ها و قابليت هاي کليدي و متناسب با نيازها و شرايط دنياي صنعت و بازار مشاغل فردا برخوردار باشند. بنابراين، اهتمام به اين امر و آسان سازي تحقق آن، مستلزم بازنگري دوباره اهداف آموزشي، محتواي برنامه هاي درسي و روش هاي اجراي آنها از سويي و سنجش دوباره نيازمندي هاي شغلي و حرفه اي مراکز اقتصادي و صنعتي کشور است. در اين مقاله، سعي مي شود تا با بررسي مجموعه مسايل موجود در مسير پيوند نظام آموزشي به بازار کار، ذهن سياست گزاران آموزشي کشور با آن دسته از مهارت ها، توانايي ها و قابليت هاي کليدي متناسب با نيازها و شرايط بازار کار آينده معطوف شود. به طوري که با تأکيد بر آنها در جهت آماده سازي دانش آموختگان به طور قابل توجهي زمينه بهبود و ارتقاي کارايي خارجي نظام آموزشي نيز فراهم گردد. بنابراين، پرسش اساسي در اين رابطه آن است که اساسي ترين توانايي ها و مهارت هايي که جوانان جامعه براي مشارکت پيوسته در فعاليت هاي مختلف اقتصادي و صنعتي آينده نياز دارند، کدامند؟ نظام آموزشي براي تاکيد بر چنين مهارت هايي چه کار بايد بکند؟ آيا با سطح فعلي استانداردهاي نظام آموزشي، مي توان به ترتيب افراد با آن قابليت ها اميدوار بود؟ و سرانجام به چه نوع نظام آموزشي با چه ويژگي هايي نياز داريم تا جوانان جامعه را در مسير توسعه مشارکت آنها، براي بهبود رشد و توسعه اقتصادي جامعه همراهي و ياري کنيم؟

 نسخه قابل چاپ