بانک مقالات علوم اجتماعی

مقاله حاضر به بررسي کارکردهاي مهارت هاي ارتباطي "غيرکلامي" و "گوش دادن مؤثر" در تحقق وظايف و بهبود روابط انساني در يک سازمان پرداخته است. روش تحقيق، نيمه تجربي و طرح "آزمون نهايي و يک گروه" بود. جمعيت نمونه 56 درصد کل جمعيت 80 نفري کارشناسان ميداني ادارات منابع طبيعي شهرستان استان فارس را شامل مي شد که پس از تقسيم بر مبناي محل جغرافيايي کار به صورت تصادفي همه در سه کارگاه آموزشي شرکت داده شدند جمع آوري داده ها، پاسخ به پرسش ها و مشاهده به طور منظم انجام گرفت. روايي پرسش ها با کمک متخصصان تعيين گرديد. هر کارگاه با يک پرسش باز پيرامون هر يک از دو مهارت ارتباطي آغاز گرديد. سپس آموزش پيرامون مهارت هاي ياد شده ارايه شد و پس از آن تمرين انجام مي گرفت. در انتهاي هر کارگاه، شرکت کنندگان به پرسش هاي مکتوب پيرامون کارکردهاي مهارت هاي دو گانه در تحقق وظايف سازماني و بهبود روابط انساني پاسخ مي دادند. براي تحليل پاسخ پرسش هاي باز، از تحليل محتوايي و پرسش هاي بسته از آمارهاي پارامتريک و غير پارامتريک استفاده شد. نتايج نشان مي دهند که وضعيت پيش از برگزاري کارگاه و پس از آن، تفاوت معني داري دارد. هم چنين نقش و مهارت "گوش دادن موثر" نسبت به مهارت "غيرکلامي" در تحقق وظايف سازماني و بهبود روابط انساني نقش مساعدتري داشته است. افراد در گروه سني (30-2) سال، پيرامون کارکردهاي مهارت "غيرکلامي" در گروه 41 سال به بالا در مورد کارکردهاي مهارت گوش دادن مؤثر داشته اند. کارشناسان ارشد سازماني، درباره کارکردهاي مهارت گوش دادن مؤثر و دارندگان مدرک رشته کشاورزي نظر مساعدتري پيرامون کارکرد مهارت غيرکلامي، داشتند. پيشنهاد مي شود که اين مهارت ها در قالب کارگاه آموزشي به افراد بيشتري آموزش داده شوند و ديگر مهارت هاي ارتباطي را نيز در بر گيرد.

 نسخه قابل چاپ