بانک مقالات علوم اجتماعی

اسطوره هاي هر ملتي نماينده و مبين سنت ها و هنجارها و برداشت هاي رواني و ناآگاه آن ملت مي باشند که در هر زمان شکل و کاربرد ويژه اي مي يابند و با گذشت زمان، و پيدايش مذهب هاي جديد با آن که احتمال دارد، دستخوش تحول و دگرگوني شوند، و صبغه آيين جديد را به خود بپذيرند، ولي هرگز به کلي از بين نمي روند، از آن جمله است اسطوره نخستين انسان در باور مزدايي. کيومرث، در متون زردشتي نخستين انسان و نخستين شهريار است، اما در حماسه ملي ما، کيومرث نخستين انساني اساطيري مبدل به تاريخ مي شود و نخستين شهريار مي گردد. در باور سهروردي کيومرث، نفس ناطقه انساني است که از عالم عقول به عالم ملک هبوط مي کند، چندي به امور دنيوي مشغول مي شود، سرانجام پس از دين ورزي آن قدرت معنوي را کسب مي کند تا دوباره به عالم جان برگردد. از نظر روان شناسي، کيومرث پيش از آن که واقعيت داشته باشد، يک تصور رواني از خود يا تماميت روان است که به صورت يک موجود بزرگ سمبوليک متجلي مي شود. اين مرد نخستين کيهاني (= کيومرث يا آدم) نه فقط آغاز زندگي است، بلکه هدف نهايي آن نيز هست، زيرا هدف غايي از وجود آدم، برآوردن غرايز مادي نيست، بلکه آدم بودن اوست.

 نسخه قابل چاپ