بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف از اين مطالعه، بررسي رابطه ميزان جمع گرايي، خود – مهاري و ارزش هاي اجتماعي و خانوادگي است. گروه نمونه مورد مطالعه در اين پژوهش، شامل 206 دانشجوي دختر و پسر در دانشگاه شيراز بود (ميانگين و انحراف معيار سني گروه نمونه، به ترتيب برابر 21.8 و 3.5 بود). در اين مطالعه، جهت گردآوري اطلاعات از "مقياس ارزش هاي آسيايي و مقياس خود – مهاري استفاده شد. پس از اجراي اين دو مقايس، بر روي گروه نمونه، در مورد هر دو مقياس، تحليل عاملي به عمل آمد. نتايج اين تحليل، حاکي از وجود هفت عامل در مقياس ارزش هاي آسيايي و سه عامل در مقياس خود – مهاري بود. به منظور بررسي رابطه جمع گرايي، خود – مهاري و ارزش ها از روش تحليل رگرسيون چند گانه استفاده شد. نتايج اين تحليل، حاکي از آن بود که دو عامل "خود – کنترلي هيجاني" و "پيشرفت خانواده" در مقياس ارزش هاي آسيايي بيشترين قدرت پيش بيني را براي متغيير جمع گرايي دارا هستند. همچنين نتايج اين مطالعه نشان داد که خود – مهاري و برون گرايي، به عنوان عاملي از عوامل مقياس خود – مهاري، داراي همبستگي معناداري با جمع گرايي مي باشند. همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد که سن و تحصيلات مادر، از عمده ترين متغيرهاي فردي و خانوادگي در پيش بيني جمع گرايي دانشجويان مي باشد.

 نسخه قابل چاپ