بانک مقالات علوم اجتماعی

بر اساس ارزيابي جامعه منطقه دولت آباد، مشکلات عمده اي شامل بحران بلوغ، کودکان خياباني، مسايل تربيتي بچه ها و افزايش پديده طلاق به عنوان مشکلات خاص منطقه مطرح شد و وضعيت طلاق به منظور ارايه اطلاعات به مشاوران و مقامات مسوول همچنين براي دست يابي به مهم ترين روش هاي پيش گيري وحل مهم ترين مشکلات پس از آن بررسي و انتخاب شد. در اين بررسي ضمن بهره گيري از روش مصاحبه با افراد مطلقه و تکميل پرسشنامه، تاثير متغيرهاي زمينه اي بر مدت زندگي مشترک و مشکلات پس از طلاق با استفاده از روش آزمون بقا Kaplan-Meier وتست log-rank مورد مطالعه قرار گرفت. از بين 45 زن و 24 مرد شرکت کننده در مطالعه، بيش ترين فراواني گروه سني آن ها در محدوده 26 تا 35 سال و ميانگين مدت زندگي مشترک 62 ماه (با انحراف معيار 2/68) بوده است. ميانگين سني هنگام طلاق در زنان 6/2±6/24 و در مردان 3±8/29 سال بوده است. تحليل آزمون بقا نشان داد که احتمال رخ داد طلاق پس از 100 ماه زندگي مشترک در افرادي که ازدواج تحميلي را به عنوان يک عامل مهم منجر به طلاق ذکر کرده اند حدود 99 درصد و در افرادي که اين عامل در طلاق آن ها نقشي نداشته است 22 درصد بوده است.
گروه سني افراد مطالعه شده، ميانگين سني هنگام طلاق، تعداد فرزندان زوجين، شيوه آشنايي (از بين متغيرهاي زمينه اي) و ازدواج تحميلي (از بين علل منجر به طلاق) با ميانگين مدت زندگي مشترک اتباط آماري معني داري داشته است. پس از طلاق زنان بيش تر با والدين و مردان بيش تر به تنهايي زندگي مي کردند. عدم تفاهم اخلاقي (83 درصد) اعتياد (42 درصد) و دخالت خانواده ها (33 درصد) شايع ترين عوامل منجر به طلاق بوده اند. مشکلات مالي (30 درصد) و بيماري هاي رواني (24 درصد) موارد بعدي هستند.
از بين مشکلات پس از طلاق، مشکلات تربيت فرزندان و احساس تنهايي در گروه هاي سني بالاتر شايع تر بوده است. وجود مشکلات تربيتي فرزندان با تعداد آن ها ارتباط مستقيمي داشت. شدت مشکلات در ازدواج هاي فاميلي کم تر از ساير موارد بوده است. عدم امنيت اجتماعي در زنان بارزتر و احساس افسردگي در مردان شايع تر بوده است . به نظر افراد تحت مطالعه، بهترين راه پيشگيري از طلاق، انتخاب درست همسر است و روش بعدي را مشاوره با متخصصان ذکر کرده اند.

 نسخه قابل چاپ