بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف مقاله حاضر واكاوي تجربي يكي از تبيين هاي رايج در خصوص خشونت و پرخاش گري بين طرف داران تيم هاي فوتبال است. در اين مقاله، ابتدا پرخاش گري و خشونت ورزشي تعريف و دسته بندي مي شود، سپس با تلقي خشونت و پرخاش گري، به مثابه امري رواني ـ اجتماعي، تلاش شده است تا با استفاده از تئوري ناكامي ـ پرخاش گري واكنش هاي طرف داران تيم هاي فوتبال در شهر تهران در مواجهه با وضعيت هايي كه منجر به ناكامي آنان در دستيابي به هدف هاي ورزشي شان مي شود، تحت بررسي و تحليل قرار گيرد. فرضيه اصلي پژوهش اين است كه «ناكامي طرف داران تيم هاي فوتبال در دستيابي به اهداف ورزشي شان سبب گرايش آنان به انجام رفتار پرخاش جويانه و خشونت آميز مي شود». جمعيت آماري پژوهش حاضر را 284 نفر از طرف داران دو تيم استقلال و پرسپوليس تشكيل مي دهد و اطلاعات مربوطه با شيوه پيمايش در خلال برگزاري جام برتر باشگاه هاي ايران در سال 81-1382 گردآوري شده است. يافته هاي پژوهش حاكي از اين است كه ناكامي تنها بخشي از پرخاش گري و خشونت ورزشي طرف داران تيم هاي فوتبال را در هنگام برگزاري مسابقه تبيين مي كند.

 نسخه قابل چاپ