بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تعيين ميزان شيوع افكار خودكشي و اقدام به خودكشي در دختران مقيم مناطق پرخطر كشور بوده است. ابتدا، با مراجعه به آمار مرگ و مير ناشي از خودكشي در كشور، مناطقي كه بالاترين ميزان مرگ ناشي از خودكشي را در سال 1380 به ثبت رسانده بودند شناسايي شدند. سپس از 65887 دانش آموز مؤنث مناطق مذكور در دو مرحله با روش هاي نمونه گيري خوشه اي و نمونه گيري تصادفي ساده 2650 نفر در مطالعه شركت داده شدند (دامنه سني 14 تا 21 سال با ميانگين سني 16.27 و انحراف معيار 1.30). به منظور جمع آوري داده ها از:
الف) پرسش نامه جمعيت شناختي.
ب) شاخص نشانگان افسردگي ـ خرده مقياس خودكشي (Depressive Symptom Index-Suicidality Subscale /DSI-SS)
ج) آيتم هاي غربال گر مقياس خودكشي مركز مطالعات همه گيرشناسي خودكشي (The Center for Epidemiologic Studies-Depression (CES-D) Scale-Suicidality Screening Items (SSI).
د) يك مجموعه چهار آيتمي محقق ساخته براي سنجش اقدام به خودكشي، استفاده شد.
با توجه به نقاط برشي كه براي هر يك از نمرات در شاخص هاي ذكر شده تعيين شده بود شيوع نقطه اي افكار خودكشي و اقدام به خودكشي در مناطق تحت مطالعه، برآورد شد. بر اساس يافته هاي پژوهش، بالا بودن ميزان افكار خودكشي و اقدام به خودكشي در شهرهاي مطالعه شده، پرداختن به برنامه هاي پيش گيري را ضرورت مي بخشد.

 نسخه قابل چاپ