بانک مقالات علوم اجتماعی

سال هشتاد و دو، سال اول برنامه پيش گيري از اعتياد كه در سطح اجتماعات كوچك محله ها به اجرا درآمد، سال تجربه و تجربه آموزي بود. در مقاله حاضر نخست به بررسي تجربه فعاليت هاي مشاركتي در شهر پورتو آلگره (Porto Alegre) در جنوب برزيل كه از تجارب زبان زد برنامه هاي مشاركت مردمي است، پرداخته خواهد شد؛ سپس تجربيات به دست آمده از مرحله آغاز اجراي برنامه در چهار محله صفاييه، حسن آباد، نعيم آباد، و مريم آباد در سطح شهر يزد و يك روستاي دو هزار نفري به نام روستاي نصر آباد از توابع شهرستان تفت، در جاده يزد ـ شيراز، معرفي و بررسي خواهد شد. در بررسي اين پنج تجربه، پنج الگوي مشاركتي كه ماحصل تعامل خودجوش شرايط با ايده برنامه بود، استخراج و در الگوي واحدي جمع بندي شد. در بعد اجرايي نيز متغيرهاي انساني مؤثر در اجراي اين تجارب كارشناس مجري برنامه، رهبران محلي، تسهيل گران و مؤسسات غير دولتي هم كار با برنامه ـ از دو بعد ثبات و توانايي تحليل و بررسي شدند. ماحصل اين تحليل ها و جمع بندي نحوه اجراي برنامه در سال دوم، به معرفي الگوي عملياتي انجاميد كه به نظر نگارنده نه تنها قابليت اجرا در سطح محلات مختلف با فرهنگ هاي مختلف و در استان هاي مختلف را دارد، بلكه قابليت استفاده در محيط هاي كار، مدارس و خانواده ها را نيز دارا است. در اين الگوي عملياتي جديد،‌ جاده ارتقاي سلامت، از تسهيل گران آغاز شده و به سازمان هاي مبتني بر اجتماعات كوچك (Community-based Organization) ختم مي شود. در اين راه، به منظور ايجاد قابليت توان مند سازي مردم عليه سوء مصرف مواد مخدر و وابستگي به آن، هم چنين دست يابي به هدف "ايجاد جنبش فراگير اجتماعي عليه سوء مصرف مواد مخدر"، تسهيل گران يا گروه مركزي اجراي برنامه، سازمان دهي مدون مشاركت مردم را با تكيه بر سنت هاي بومي و فرهنگي آن ها، حول مفاهيم خانه و زندگي و توان مندسازي اجتماعات كوچك را در پيش گرفتند؛ چرا كه اين طريق و توان مندسازي اجتماعي در اين الگوي پيشنهادي را با قابليت بازسازي هويت اجتماعي، بهبود سرحالي (Wellbeing) و آموزش مهارت هاي زندگي اجتماعي،‌ را ممكن مي سازد.

 نسخه قابل چاپ