بانک مقالات علوم اجتماعی

اين مقاله به توضيح نقش جهاني شدن در مهاجرت نيروي انساني متخصص و بررسي اين موضوع در ايران مي پردازد. براساس يافته هاي اين مقاله اگر جهاني شدن را به مثابه گسترش روابط اجتماعي به سطح جهاني در ابعاد مختلف اقتصادي، سياسي و فرهنگي تعريف كنيم، جهاني شدن بازار كار را مي توانيم به معناي شكل گيري يك بازار كار جهاني بدانيم كه در آن زمينه ها و امكانات لازم براي دسترسي و برقراري ارتباطات آسان ميان عرضه و تقاضاي نيروي كار در سطح جهاني فراهم آمده است. بنابراين جهاني شدن بازار كار زمينه مهاجرت متخصصان را فراهم مي آورد. در اين شرايط نگاهي به تجربه بين المللي در خصوص مهاجرت نيروي انساني ماهر نشان مي دهد كه با گسترش روند جهاني شدن به ويژه در حوزه اقتصاد در واقع ميزان مهاجرت متخصصان نيز افزايش يافته است. اين مقاله نشان مي دهد كه جمهوري اسلامي ايران در يك مقايسه بين المللي، در منطقه آسيا و اقيانوسيه با  16درصد مهاجرت متخصصان داراي دومين رتبه به لحاظ ميزان مهاجرت افراد داراي تحصيلات عالي بالاي 25 سال به آمريكا مي باشد. هم چنين به لحاظ مهاجرت نيروي انساني متخصص به مقصد كشورهاي عضو سازمان همكاري اقتصادي و توسعه (OECD) ايران با از دست دادن  30درصد از نيروي انساني ماهر خود داراي رتبه دوم در منطقه آسيا و اقيانوسيه است.
با توجه به حجم بالاي مهاجرت متخصصان از جمهوري اسلامي،‌ اين مقاله ضمن تشريح دقيق تر تركيب دروني اين مهاجرت ها به لحاظ رشته هاي علمي و كشورهاي مقصد چنين نتيجه گيري مي كند كه براي مواجه شدن با چالش هاي جهاني شدن در زمينه مهاجرت نيروي انساني متخصص بايد راه كارهاي جدي در برنامه هاي ملي توسعه پيش بيني شوند. از جمله مهم ترين اين راه كارها در كوتاه مدت ايجاد شبكه هاي متخصصان ايراني خارج از كشور براي جلب همكاري پاره وقت آن ها با مراكز علمي داخلي و در بلند مدت ايجاد فضاي مناسب در ابعاد مختلف اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي براي حفظ متخصصان كشور و جلوگيري از مهاجرت آن ها به خارج مي باشند.

 نسخه قابل چاپ