بانک مقالات علوم اجتماعی

برقراري عدالت اجتماعي مستلزم تحقق امنيت اقتصادي، اجتماعي و سياسي، افزايش اميد به آينده در مردم و تامين معاش و حفظ هويت آحاد جامعه است. به اين منظور مطالعه وضعيت فقر و تدوين برنامه هايي به منظور كنترل كاهش آن از اهميت بسيار برخوردار است.
در نظام هاي اقتصادي مختلف، الگوهايي براي مبارزه با فقر و كاهش آن پيش بيني شده است. الگوي سوسياليستي، الگوي توسعه انساني، الگوي كلاسيك و الگوي نئوكلاسيك، همه با سخن هاي متفاوتي به پديده فقر و راه حل كنترل و كاهش آن پرداخته اند. در ايران تحت تاثير اين الگوها، برنامه هاي متفاوتي به منظور كاهش فقر و نابرابري مطرح شده و به اجرا گذارده شده است اما هيچ يك تاكنون موفقيت قابل توجهي نداشته اند. مقاله حاضر ضمن بررسي اين تجارب و نقاط قوت و ضعف آن ها ملاحظاتي را در طراحي و اجراي برنامه هاي كاهش فقر مطرح مي كند.