پاسخ به:بانک مقالات علوم اجتماعی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 3:00 PM
| 10 : رفاه اجتماعي پاییز 1384; 5(18 (فقر و نابرابری در ایران)):223-261. |
| رويكرد توسعه اجتماعي به برنامه هاي فقرزدايي در ايران |
| قانعي راد محمدامين* |
| * مركز تحقيقات سياست علمي كشور |
|
مقاله حاضر رويكرد توسعه اجتماعي به برنامه هاي فقرزدايي و رفاه اجتماعي را مورد بحث و بررسي قرار مي دهد. در سال هاي پاياني دهه بيستم برخي از فرايندهاي عيني از قبيل جهاني شدن، رشد اقتصاد نوين جهاني، تضعيف دولت رفاه در كنار فرايندهاي فكري و فرهنگي همچون نقد نظام هاي سياسي و اقتصادي، و الگوهاي رايج توسعه اقتصادي، فقرزدايي و رفاه اجتماعي را به چالش كشيدند. نتيجه اين چالش طرح رويكرد توسعه اجتماعي يا توسعه جامعه محور بود. رويكرد توسعه اجتماعي به فقرزدايي و رفاه اجتماعي از حيث شاخص ها، تمايزپذيري، اهداف، تمركز، روش، مقاصد، سنجه هاي موفقيت و عاملين اجرا با رويكردهاي رايج رفاه و تامين اجتماعي متفاوت بودند. اولين بخش اين مقاله به طرح زمينه هاي تاريخي و مفهومي رويكرد توسعه اجتماعي مي پردازد و بخش دوم مقاله مفهوم فقرزدايي و رفاه اجتماعي با بنيان هاي محله اي را مطرح مي كند كه گسترش رويكرد توسعه اجتماعي به سطوح ملي و به ويژه در مناطق شهري مي باشد. در اين بخش مقولات توسعه اجتماع محور، كاربرد توانمندي ها و دارايي هاي محلي براي فقرزدايي و تامين رفاه، به قامت سازي خدمات رفاهي، كار داوطلبانه در اجتماع محلي و مراكز رفاهي اجتماع محور مورد بحث قرار مي گيرند. بخش سوم مقاله با ارزيابي قانون برنامه چهارم توسعه اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، تاثيرپذيري اين قانون از رويكرد توسعه اجتماعي در سياست ها و مواد قانوني مربوط به فقرزدايي و رفاه اجتماعي را آشكار مي كند. آخرين بخش مقاله ضمن نتيجه گيري از مباحث مطرح شده، بر ضرورت هاي گسترش رويكرد توسعه اجتماعي در فقرزدايي و ساماندهي نظام رفاه اجتماعي در ايران تاكيد مي كند. |
| كليد واژه: ايران، اجتماعات محلي، توسعه اجتماع محور، توسعه اجتماعي، فقرزدايي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
