بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: شاخص SST معيار مناسبي براي سنجش شدت فقر محسوب مي شود. اين شاخص شدت فقر را با در نظر گرفتن تعداد فقرا، عمق فقر و نابرابري بين فقرا اندازه گيري مي كند و به ما اجازه مي دهد كه فقر را از سه جنبه بررسي كنيم: اينكه آيا تعداد فقرا زياد است؟ آيا فقيرها فقيرتر شده اند؟ و اينكه آيا توزيع نابرابري در ميان فقرا بيشتر است؟
روش: در اين مقاله از طريق شاخص SST، شدت فقر در ايران طي سالهاي 1382 و 1383 با استفاده از داده هاي آمارگيري از طرح هزينه و درآمد خانوار مركز آمار ايران و در نظر گرفتن خط فقر مطلق 2300 كالري براي مناطق شهري و روستايي محاسبه و درصد تغيير آن طي دو سال با يكديگر مقايسه شده است. علاوه بر اين، سهم عوامل تشكيل دهنده شاخص SST در طي سالهاي 1382 و 1383 نيز مشخص شده است. به منظور تعيين اطمينان آماري از برآورد صورت گرفته، با استفاده از روش بوت استرپ، فاصله اطمينان شاخص مورد نظر محاسبه شده است.
يافته ها و نتايج: نتايج حاصل نشان مي دهد كه شدت فقر در مناطق شهري در سال 83 نسبت به سال 82، 1.7 درصد افزايش يافته و در مناطق روستايي 1.8 درصد كاهش يافته است و اين تغييرات در سطح 95 درصد اطمينان معني دار مي باشند. علاوه بر اين، شدت فقر طي اين دو سال در مناطق شهري بيش از مناطق روستايي بوده است.

 نسخه قابل چاپ