بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: با اين پيش فرض كه سرمايه اجتماعي ايران طي سال هاي بعد از انقلاب كاهش يافته است، هدف اصلي اين مقاله پاسخ به چرايي اين مساله و تبيين آن است.
روش: در قسمت هاي اول و دوم مقاله، بر چند وجهي بودن رابطه علمي ميان عوامل اقتصادي، سياسي و اجتماعي و اين كه بسته به شرايط مكاني و زماني خاصي هر كدام مي توانند نقش قوه محرك اوليه را ايفا كنند، تاكيد شده است. در قسمت هاي سوم تا پنجم، با استناد به داده هاي موجود مبتني بر مطالعات ميداني انجام شده، مركز آمار ايران و همين طور داده هاي نهادهاي جهاني چون بانك جهاني و برنامه توسعه سازمان ملل متحد، و برآورد كمي انجام شده از رابطه ميان فساد از يك سو (به عنوان شاخصي براي سرمايه اجتماعي) و شاخص هايي چون حكمراني، درآمد سرانه و توزيع درآمد از سوي ديگر، تصويري از افول سرمايه اجتماعي و نقش حكمراني در آن ارايه شده است.
يافته و نتايج: سرمايه اجتماعي طي سال هاي بعد از انقلاب كاهش يافته است. نظام حكمراني ايران چه در ميان بيست كشور پرجمعيت جهان و چه در ميان كشورهاي خاورميانه جايگاه بسيار ضعيفي دارد. علت اصلي كاهش سرمايه اجتماعي، ضعف در نظام حكمراني است.

 نسخه قابل چاپ