پاسخ به:بانک مقالات علوم اجتماعی
یک شنبه 10 اردیبهشت 1391 2:09 PM
8 : رفاه اجتماعي پاييز 1386; 7(26):165-286. |
|
قاچاق انسان و مبارزه با آن در حقوق كيفري ايران |
|
سليمي صادق* |
|
* دانشگاه آزاد، واحد تهران مركز |
|
طرح مساله: قانون مبارزه با قاچاق انسان در سال 1383 به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيد. در اين تحقيق اين قانون با توجه به موازين بين المللي مورد تحليل قرار مي گيرد.
روش: اين پژوهش به روش توصيفي و تحليل حقوقي صورت گرفته و در تنظيم پژوهش از روش اسنادي و كتابخانه اي استفاده شده است.
يافته ها: قاچاق زنان و كودكان، قاچاق مهاجران و قاچاق اعضا و جوارح انسان، اشكال شناخته شده تجارت غيرقانوني و سودآوري هستند كه در قرن بيست و يكم توسط گروه هاي جنايي فراملي به صورت سازمان يافته وقوع مي يابند. ارتكاب اين عمل مجرمانه آثار انساني، اخلاقي، اجتماعي و اقتصادي مخربي بر جاي مي گذارد و به اين جهت در سطوح بين المللي و ملي مورد توجه قرار گرفته است.
نتايج: اين قانون كه گام مهمي در جهت مبارزه با پديده قاچاق انسان در ايران محسوب مي گردد، نارسايي هاي زيادي دارد. از جمله اين نارسايي ها عبارت اند از آن كه گروه يا دسته مرتكب جرم در قانون تعريف نشده است؛ درمواردي كه خصوصيات «سازمان يافته» و «فراملي» بودن اين جرم توجه نشده و حمايت از بزه ديدگان مدنظر قرار نگرفته است.
|
|
كليد واژه: |
|
|
نسخه قابل چاپ
|