بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: سرمايه اجتماعي مفهومي است كه كيفيت و كميت روابط حاكم ميان افراد را مورد بحث قرار مي دهد. هدف اصلي اين مقاله سنجش سرمايه اجتماعي است.
روش: براي سنجش سرمايه اجتماعي، با استمداد از روش استون و هيوز (2003)، سرمايه اجتماعي را در سه سطح خرد، تعميم يافته و كلان، و دو نوع ساختاري و شناختي مورد بررسي قرار داده ايم. به اين ترتيب سرمايه اجتماعي رابه 6 خانه تقسيم كرده، براي هر خانه تعدادي شاخص را از دو پيمايش ملي انتخاب نموده و سپس به كمك دو روش تاكسونومي عددي و تحليل عاملي، به رتبه بندي مراكز استان هاي كشور بر اساس شاخص هاي سرمايه اجتماعي پرداخته ايم.
يافته ها: براي هر مركز استاني طبق آمار سال 1379 به 6 درجه و رتبه دست يافتيم كه مبين 6 نوع سرمايه اجتماعي در هر كدام است. با محاسبه ميانگين و انحراف معيار 6 درجه به دست آمده، به اين نتيجه رسيديم كه شهر ايلام داراي بهترين ميانگين و كم ترين انحراف معيار در انواع شش گانه سرمايه اجتماعي است و تهران در پايين ترين موقعيت آن.
نتايج: با توجه به تفاوت هاي موجود، براي تعيين اهداف و سياست هايي كه در جهت افزايش سرمايه اجتماعي عمل مي كنند، بايد مولفه ها و شاخص هاي مهم و تعيين كننده سرمايه اجتماعي آن بخش يا شهر را به صورت خاص مورد مطالعه قرار دهيم.

 نسخه قابل چاپ