بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: در اين پژوهش، عمده ترين عوامل موثر بر فرار دختران از خانه، شناسايي و سپس بر آن مبنا، با چشم اندازي پيش گيرانه، راهکارهاي علمي و کاربردي ارايه مي گردند.
روش: پژوهش حاضر، از نوع مورد - شاهدي است. جامعه آماري را دو گروه دختران فراري )گروه مورد( و غير فراري )گروه شاهد( تشکيل مي دهد. براي گردآوري اطلاعات از روش مصاحبه منظم استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون X2 )کااسکور( مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
يافته ها: دختران فراري به مراتب بيش تر از گروه همگن خود از سوي سرپرست يا اعضاي خانواده مورد آزارهاي جسمي، رواني و حتي جنسي قرار گرفته اند. هم چنين گسيختگي هاي خانوادگي نظير طلاق والدين، اعتياد، سابقه زندان، اختلاف، مشاجره و درگيري بين اعضاي خانواده دختران فراري بيش تر از گروه همگن بوده است.
نتايج: خشونت عليه دختران و از هم گسيختگي هاي خانوادگي از عوامل موثر بر فرار دختران از خانه است و پيش گيري ازاين آسيب اجتماعي، نيازمند ارتقاي آگاهي والدين در خصوص شيوه برخورد مناسب با فرزندان نوجوان، شناسايي و حمايت از خانواده هاي در معرض آسيب است.

 نسخه قابل چاپ