بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: هدف اساسي اين مقاله يافتن پاسخ به اين پرسش است که «آيا اجراي برنامه پنج ساله اول، دوم و سوم توسعه اقتصادي (83-1368) موجب کاهش فقر در استان سمنان شده است؟».
روش: در اين راستا، خط فقر خانوار و شاخص هاي فقر در استان سمنان به تفکيک مناطق شهري و روستايي طي برنامه هاي اول، دوم و سوم توسعه به کمک اطلاعات هزينه - درآمد، شاخص هاي قيمت و داده هاي خام آوري خانوارهاي شهري و روستايي استان با استفاده از سيستم مخارج خطي (LES) با روش رگرسيون هاي به ظاهر غيرمرتبط تکراري (ISUR) برآورد شده است.
يافته ها: خط فقر شهري از مبلغ 1042791 ريال در سال ابتدايي برنامه اول توسعه، با بيش از 17 برابر افزايش، به 17761543 ريال در انتهاي برنامه سوم توسعه رسيده است. در مناطق روستايي نيز خط فقر در ابتداي برنامه اول توسعه 691931 ريال بوده است که با حدود 18 برابر افزايش در انتهاي برنامه سوم توسعه به 12409611 ريال رسيده است.
نتايج: خط فقر طي سه برنامه توسعه در مناطق شهري و روستايي روندي افزايشي داشته و يکي از علل اصلي اين افزايش نرخ بالاي تورم بوده است. خط فقر در مناطق شهري هميشه بيش تر از مناطق روستايي بوده است. شاخص هاي فقر در مناطق شهري و روستايي استان سمنان در برنامه اول توسعه اقتصادي افزايش يافته، ولي طي برنامه دوم و سوم توسعه اقتصادي به صورت نسبي کاهش داشته است.

 نسخه قابل چاپ