بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: اين پژوهش با هدف بررسي نقش نگرش به رفاه اجتماعي در حوزه هاي توسعه رفاهي، جمعيت تحت پوشش رفاه، خدمات رفاهي (بيمه اي، امدادي، حمايتي) و سياستهاي رفاهي در رابطه بين همدلي و گرايش اجتماعي با نوع رويكرد به عدالت اجتماعي به مرحله اجرا درآمد.
روش: جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دانشگاه اصفهان در ترم پاييز سال تحصيلي 87-86 تشكيل دادند كه با استفاده از نمونه گيري تصادفي 297 نفر براي پاسخگويي به پرسشنامه هاي پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه هاي پژوهش شامل پرسشنامه 28 سوالي نگرش به رفاه اجتماعي با چهار زيرمقياس توسعه رفاهي، جمعيت تحت پوشش رفاه، خدمات رفاهي (بيمه اي، امدادي و حمايتي) و سياستهاي رفاهي، پرسشنامه 33 سوالي همدلي، پرسشنامه 32 سوالي گرايش اجتماعي و پرسشنامه 9 سوالي رويكردها به عدالت اجتماعي بود. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي و مدل سازي معادله ساختاري (SEM) مورد تحليل قرار گرفت.
يافته ها: يافته هاي پژوهش حاكي از آن بود كه نگرش به توسعه رفاهي، نقش متغير ميانجي را بين گرايش اجتماعي و رويكرد برابري به عدالت اجتماعي ايفا مي كند. نگرش به جمعيت تحت پوشش رفاه نيز نقش متغير ميانجي را بين گرايش اجتماعي و رويكرد نياز به عدالت اجتماعي، نگرش به خدمات رفاهي (بيمه اي، امدادي و حمايتي) نقش متغير ميانجي را بين همدلي و انصاف و بالاخره سياستهاي رفاهي نيز نقش متغير ميانجي را بين همدلي و گرايش اجتماعي با رويكرد نياز به عدالت اجتماعي ايفا نمودند.
نتايج: يافته هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه توسعه رفاهي فقط براي رويكرد برابري به عدالت اجتماعي و جمعيت تحت پوشش رفاه نيز فقط نياز نقش ميانجي را با گرايش اجتماعي ايفا مي كنند. اما براي رويكرد انصاف و رابطه اش با همدلي نگرش به خدمات رفاهي (بيمه اي، امدادي و حمايتي) و سياستهاي رفاهي، نيز فقط در رابطه بين رويكرد نياز به عدالت اجتماعي با همدلي و گرايش اجتماعي نقش ميانجي را بازي مي كنند.

 نسخه قابل چاپ