بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي وضعيت سلامت روان رانندگان حرفه اي و غيرحرفه اي در تصادفات منجر به جرح و فوت در جاده هاي كشور ايران بوده است.
روش: بدين منظور 453 نفر از رانندگاني كه تصادف منجر به جرح يا فوت داشته اند در محل پاسگاه هاي بين راه و در 24 ساعت اول تصادف به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند .كليه رانندگان پرسشنامه SCL-90 – R و پرسشنامه جمعيت شناختي را تكميل نمودند.
يافته ها: يافته هاي پژوهش نشان داد بين نمرات پرسشنامه SCL-90 – R دو گروه رانندگان حرفه اي و غيرحرفه اي تفاوت معني داري ديده نمي شود. هر چند كه ميانگين نمرات شاخص كلي علايم هر دو گروه رانندگان حرفه اي و غيرحرفه اي بالاتر از نقطه برش براي جمعيت بهنجار (81/0) بود ولي اين تفاوت نيز از لحاظ آماري معنادار نمي باشد. همچنين ميانگين نمرات ابعاد افكار پارانوئيدي، وسواس و اجبار، حساسيت در روابط بين فردي و افسردگي در هر دو گروه بيشتر از ساير ابعاد بود. بين سابقه استفاده از دارو و تصادفات قبلي در هر دو گروه با نمرات بالاتر از نمره برش در آزمون SCL -90 – R ارتباط معني داري وجود داشت.
نتايج: نتايج اين پژوهش بيانگر آن است كه مشكلات سلامت روان و سابقه مصرف دارو ممكن است با تعداد تصادفات رانندگي مرتبط باشد و احتمالا با مداخلات در اين زمينه ها مي توان از افزايش اين حوادث پيشگيري نمود.

 نسخه قابل چاپ