بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله:. علي رغم اقدامات بسياري كه در بخش كاهش عرضه در كشور انجام شده است، به نظر مي رسد هنوز شناسايي عواملي كه بتواند منجر به پيشگيري از مصرف مواد شود، از اهميت بيشتري برخوردار است. هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه نگرش ديني و خودكنترلي با گرايش به مصرف مواد بوده است.
روش: گروه نمونه متشكل از 386 دانشجوي پسر دوره كارشناسي دانشگاه تهران بوده است كه به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب گرديدند. ابزارهاي مورد استفاده در اين پژوهش عبارت بوده است از «مقياس تجديدنظر شده  مي بارگي مك اندرو» (MAC-R)، «مقياس پذيرش اعتياد» (AAS)، مقياس دينداري و مقياس تجديدنظرشده خودكنترلي.
يافته ها تحليل هم پراکنش (كوواريانس) چندمتغيري نشان داد كه بين سطح دينداري فرد و گرايش به مصرف مواد رابطه منفي معني دار وجود دارد. همچنين بين خودكنترلي پايين و گرايش به مصرف مواد رابطه معني دار مثبت وجود دارد.
نتيجه گيري: دينداري مي تواند از گرايش فرد به مصرف مواد پيشگيري نمايد. از اينرو به والدين و مراكز آموزشي پيشنهاد مي شود كه با تقويت باورهاي ديني در افراد در معرض خطر سوء مصرف مواد از احتمال گرايش آن ها به مصرف مواد جلوگيري شود.

 نسخه قابل چاپ