بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: هدف اصلي اين تحقيق محاسبه شاخص هاي فقر در بين کودکان (افراد زير 16 سال نمونه) براي سال هاي 1386-1363، در ايران است.
روش: دراين تحقيق با استفاده از ريزداده هاي پيمايش هزينه ـ درآمد حدود 30000 خانوار، براي سال هاي 1386-1363، تعداد کودکان در خانواده هاي فقير شناسايي و سپس شاخص هاي فوستر، گرير، توربک (1984) براي جمعيت شهري و روستايي محاسبه شده است. اين توضيح لازم است که به علت کمبود تعداد مشاهدات در برخي از استان ها، استان هاي کشور از لحاظ جغرافيايي به شش منطقه تقسيم شدند.
يافته ها و نتايج: طبق يافته هاي اين مطالعه، ميزان فقر کودکان همواره بيش از ميزان فقر جمعيت در کشور بوده است. اين در حالي است که در طي دوره 1386-1363 استان هاي شمال شرق و جنوب شرق در دو بخش روستايي و شهري داراي بيش ترين ميزان فقر کودکان بودند. در بين استان هاي کشور در سال 1386 استان سيستان و بلوچستان، قم و خراسان رضوي بيش ترين و استان هاي مازندران، تهران، ايلام و اصفهان کم ترين ميزان فقر کودکان را داشته اند.

 نسخه قابل چاپ