بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: در اقتصاد، اين اصل پذيرفته شده است كه به منظور رسيدن به حداكثر رفاه اجتماعي از اجراي يك پروژه يا طرح، منافع و هزينه هاي آن بين افراد جامعه بر اساس مطلوبيت نهايي مصرف يا درآمد توزيع شود. افراد فقير توان پرداخت مبلغي بابت استفاده از منافع طرح يا پروژه را ندارند ولي منافعي كه آن ها كسب مي كنند به مراتب بيشتر از افراد غني است. در اين مقاله، بر اساس اين عقيده فراگير وزن هاي رفاهي استان هاي مختلف كشور را با استفاده از تابع مطلوبيت كه در آن مطلوبيت نهايي مصرف نزولي است، محاسبه شده است.
روش: در اين تحقيق مصرف سرانه واقعي 28 استان ايران در سال 1385 به صورت آماري بررسي شد. كشش مطلوبيت نهايي مصرف با استفاده از تابع تقاضاي خوراكي ها و غيرخوراكي ها با استفاده از مدل اقتصادسنجي و سري زماني برآورد و سپس وزن هاي رفاهي محاسبه شده است.
يافته ها: تفاوت معني داري در مصرف سرانه واقعي استان ها وجود داشته و درنتيجه افزايش يكسان مصرف سرانه تاثير متفاوتي بر رفاه اجتماعي دارد. لذا وزن هاي رفاهي در ارزيابي طرح ها مهم هستند. كشش مطلوبيت نهايي مصرف در ايران -1.56 است. كمترين وزن رفاهي به استان تهران (0.72) و بيشترين به استان سيستان (2.52) اختصاص دارد.
نتايج: به منظور افزايش رفاه اجتماعي در تخصيص منابع بين استان ها بايد وزن هاي رفاهي را در نظر داشت و با محاسبه مقدار تابع رفاه اجتماعي، هر گزينه كه در آن تابع رفاه اجتماعي بيشترين است، انتخاب شود. به كارگيري اين وزن ها دو هدف كارآيي و توزيع را همزمان در نظر مي گيرد.

 نسخه قابل چاپ