بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: سرمايه اجتماعي، يكي از مهم ترين عناصر پوياي نظام اجتماعي و فرهنگي هر جامعه به حساب مي آيد و فضاي ساختاري دانشگاه مي تواند منتقل كننده ايده ها، ارزش ها و هنجارهاي اجتماعي با ضمانت هاي اجرايي موثر به دانشگاهيان باشد. هدف اصلي اين مقاله، تعيين شاخص هاي مناسب اندازه گيري سطح سرمايه اجتماعي در بخشي از نظام آموزش عالي (دانشكده هاي كشاورزي منتخب و مورد مطالعه) و سپس تعيين رتبه هر دانشكده از نظر سطح سرمايه اجتماعي مي باشد.
روش تحقيق: تحقيق حاضر از نوع مطالعات پيمايشي مي باشد كه اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه از دو جامعه آماري (اعضاي هيات علمي و پژوهشگران) و دانشجويان دانشكده هاي مورد مطالعه گردآوري شده است. مطالعه در دو فاز: 1- طراحي و تاييد شاخصهاي اندازه گيري سرمايه اجتماعي 2- رتبه بندي دانشكده هاي مورد مطالعه از نظر سطح سرمايه اجتماعي بر مبناي شاخصهاي تاييد شده، محاسبه شاخصهاي تركيبي و در نهايت مقايسه جايگاه دانشكده هاي مورد مطالعه از نظر سطح سرمايه اجتماعي بر مبناي محاسبه شاخص تركيبي كل و با استفاده از روش تحليل مولفه هاي اصلي، صورت گرفته است.
يافته هاي تحقيق: يافته هاي تحقيق بيانگر آن است كه شاخصهاي مولفه تعميم يافته اول يعني مشاركت پذيري اجتماعي و نيز شاخصهاي مولفه تعميم يافته دوم يعني تعامل و اعتماد اجتماعي مجموعا نزديك به 31 درصد كل پراكندگي شاخصهاي اندازه گيري سطح سرمايه اجتماعي را تبيين كرده و مهم ترين شاخص هاي تعيين كننده جايگاه و رتبه بندي سطح سرمايه اجتماعي در دانشكده هاي كشاورزي مورد مطالعه بوده اند.
نتايج تحقيق: به طور كلي نتيجه اين تحقيق آگاهي از شاخص هاي استاندارد و مورد تاييد در رتبه بندي واحدهاي مورد مطالعه (دانشكده هاي كشاورزي)، به منظور تعيين جايگاه و سطح دانشكده هاي مورد مطالعه از نظر سطح سرمايه اجتماعي مي باشد.

 نسخه قابل چاپ