بانک مقالات علوم اجتماعی

طرح مساله: افزايش رعايت حقوق بيمار، از اهداف مهم فعاليت هاي گروه درماني به شمار مي آيد كه در ارتقاي سلامتي بيمار نقش به سزايي خواهد داشت. در اين ميان پزشكان نقش بسيار مهمي در ارائه خدمات بهتر به بيمار دارند. اكثر پزشكان خود را در جايگاهي تصور مي كنند كه مجاز به تعيين سرنوشت براي بيماران هستند و در برخي موارد نيز رفتاري پدرانه با بيماران خود دارند و اگرچه از نظر عقلايي بيمار را فردي بالغ دانسته و او را مجاز به تصميم گيري در مورد خود مي دانند، ولي عملا آن چه را كه خود صلاح مي دانند، درباره آن ها اجرا مي كنند. بر اين اساس در اين مقاله به دنبال پاسخ گويي به اين مساله هستيم كه رعايت حقوق بيمار و ارائه بهتر خدمات درماني تابع چه عواملي است؟ و با چه راه كارهايي مي توان به افزايش رعايت حقوق بيمار دست يافت؟
روش: در اين مقاله در يك مطالعه كيفي، ابتدا اطلاعات لازم با استفاده از منابع موجود در كتابخانه ها و سايت هاي مربوطه جمع آوري شده و سپس سوالاتي براي مصاحبه طراحي شد. به اين منظور 40 مصاحبه با 20 نفر بيمار و 10 نفر همراه بيمار و 10 نفر پزشك در بيمارستان شريعت رضوي تهران صورت گرفته است كه در طي آن مشاركت كنندگان تجربيات خود را با توجه به موضوع مطروحه نقل كرده اند. تمام مصاحبه ها ضبط و پياده شده است و تجزيه و تحليل مصاحبه ها هم زمان با پياده كردن متن و با استفاده از «آناليز درون مايه اي» انجام گرفته است.
يافته ها: درونمايه هاي پديدار شده در اين بررسي مربوط به افزايش رعايت حقوق بيمار از ديد بيماران و همراهان آنان شامل: مشاركت بيمار در تصميم گيري ها، اختصاص دادن وقت كافي براي شنيدن صحبت هاي بيمار، دريافت حمايت رواني، اهميت به نظر بيمار، دادن اطلاعات كافي به بيمار، رضايت از انجام درمان، مسووليت پزشك در قبال بيمار ، حق پرسش كردن بيمار و شنيدن جواب منطقي از سوي پزشك، ارتباط نزديك بيمار و پزشك، حق معاينه و برخورد مناسب از سوي پزشك مي باشد. همچنين موانع رعايت حقوق بيمار از ديد پزشكان شامل: پايين بودن فرهنگ عامه، ازدحام بيماران، كمبود تجهيزات و امكانات بيمارستاني ، فضاي كوچك و قديمي بيمارستان ، كمبود نيروي كار و زمان، سخت تر بودن دسترسي بيمار به پزشك، رويه هاي نادرست درمان در مراكز خصوصي، مقررات بيمارستان و ساعات كار اضافي پزشك مي باشد.
نتايج: بيمارستان مورد مطالعه وابسته به سازمان تامين اجتماعي است. به طور كلي حقوق بيمار در اين بيمارستان در سطح ضعيف رعايت مي شود كه از يك سو به دليل پايين بودن فرهنگ عامه و عدم آگاهي بيماران از حقوق خود با توجه به مفاد منشور حقوق بيمار مي باشد، كه نيازمند برنامه ريزي دقيق در خصوص آموزش مي باشند و از سوي ديگر كمبود تجهيزات و امكانات بيمارستاني و نيروي كار با توجه به ازدحام بيماران و همچنين مقررات بيمارستان و رويه هاي نادرست درمان در مراكز خصوصي به عنوان مانعي در جهت افزايش رعايت حقوق بيمار مي باشد. توجه به اين ديدگاه مي تواند دست اندركاران و مسوولين را در ايجاد شرايط بهتر با توجه نيازها و فرهنگ بيماران در جهت افزايش رعايت حقوق بيمار ياري دهد.

 نسخه قابل چاپ