بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف اين مقاله سنخ شناسي و طبقه بندي انواع ياريگري ها و تعاوني هاي سنتي در ايران است. بر اساس سمت و سوي کنش ياريگري، همکاري به سه نوع درون سويه، برون سويه و ميان سويه تقسيم مي شود. دگرياري نمونه بارز همکاري برون سويه است که خود به چند نوع قابل تقسيم است. خودياري مصداق کامل همکاري درون سويه است که خود به دو نوع خودياري مشاع و خودياري مفروز تقسيم مي شود. همياري نمونه بارزي از همکاري ميان سويه است که از جهاني نظير دگرياري و از لحاظ برخي ويژگي ها شبيه خودياري است. تعاوني هاي سنتي همان خودياري، همياري و دگرياري تشديد يافته است که به سه نوع قابل طبقه بندي است: تعاوني سنتي با محور اصلي خودياري مانند «بنه»، تعاوني سنتي با محور اصلي همياري مانند «واره» و يا «شيرواره»، و تعاوني سنتي با محور اصلي دگرياري مانند «سازمان هاي وقفي». بديهي است که با ترکيب سه نوع اصلي ياريگري سنتي (خودياري، همياري و دگرياري)، شکل هاي جديدي از ياريگري به وجود مي آيند که هر يک از آن ها در شرايط خاص و براي پاسخ گويي به برخي نيازهاي گروه حاصل شده است.

 نسخه قابل چاپ