بانک مقالات علوم اجتماعی

سابقه طرح مقوله «آمايش سرزمين» در ايران، به سال هاي پيش از انقلاب بر مي گردد و بررسي و تجربه مطالعات نخستين آن، در دهه شصت مورد توجه قرار گرفته است و کشور ايران در حال حاضر، بيش از شش دهه، سابقه برنامه ريزي را در کارنامه خود دارد. فکر آمايش سرزمين در ايران، در اواخر سال 1345، در موسسه مطالعات و تحقيقات اجتماعي دانشگاه تهران، طي گزارشي با عنوان مساله افزايش جمعيت تهران و نگاهي پيرامون سياست عمران کشوري مطرح شد که در آن هدف آمايش سرزمين، «جلوگيري از افزايش جمعيت تهران» و «تسريع توسعه اقتصادي سراسر کشور با ايجاد فعاليت هاي جديد در مناطق مختلف...» عنوان شده بود. در دوران انقلاب، مطالعات طرح پايه آمايش سرزمين اسلامي در نيمه نخست دهه 70ـ1360 به وسيله دفتر برنامه ريزي منطقه اي سازمان برنامه و بودجه شکل گرفت.
در اين مقاله، سعي ما بر اين است تا سير تحول برنامه هاي آمايش  سرزمين را از ابتداي شکل گيري برنامه هاي آمايش يعني از برنامه پنجم عمراني قبل از انقلاب تا برنامه چهارم توسعه بعد از انقلاب مورد توجه قرار دهيم و ببينيم آيا اين برنامه ها به مرحله عمل رسيده اند يا خير.
روش ما در اين مقاله، مطالعات کتابخانه اي مبتني بر اسناد موجود در سازمان مديريت و برنامه ريزي بوده است.

 نسخه قابل چاپ