بانک مقالات علوم اجتماعی

هدف اصلي اين مقاله، بررسي روند تحولات ميانگين سن ازدواج زنان و عوامل اجتماعي ـ جمعيتي موثر بر آن طي سال هاي 85-55 در سطح استان ها به تفكيك مناطق شهري و روستايي است. بدين منظور، ابتدا با مطالعه تئوري ها و تحقيقات انجام شده در اين زمينه، چارچوب نظري تحقيق، تدوين و سپس از طريق داده هاي سرشماري مركز آمار ايران طي سال هاي مذكور و نرم افزار spss شاخص هاي مورد نياز ساخته و وارد معادله رگرسيون چندمتغيره شد.
نتايج حاصل از بررسي، حاكي از آن است كه ميانگين سن ازدواج زنان در مناطق شهري و روستايي طي چهار سرشماري بيش از يك سال افزايش يافته است؛ همچنين تفاوت قابل توجهي بين ميانگين سن ازدواج زنان روستايي و شهري ديده نشد. از مهم ترين عوامل موثر بر اين افزايش طي چهار دوره، مي توان به ميزان بيكاري، نرخ مشاركت اقتصادي زنان، ميزان تحصيلات عالي و ميزان باسوادي اشاره كرد.

 نسخه قابل چاپ