بانک مقالات علوم اجتماعی

تخمين حدود10 % معلوليت جامعه جهاني، براي کشور ايران اسلامي نيز که بر اساس آمار عمومي سال 1385 جمعيتي بالغ بر حدود 70 ميليون نفر است مي تواند بطور تقريب 7 ميليون نفر معلول در انواع مختلف داشته باشد که با توجه به گستردگي و وسعت کشور و مشکلات ناشي از آن مخصوصا در روستاها به نوعي نيازمند خدمات توان بخشي بويژه از نوع دانش و روشهاي بومي و سنتي روستاها مي باشد.
هدف از اين بررسي شناخت بيشتر مسايل و مشکلات معلولين و نيازهاي توانبخشي آنان و مختص ساخت الگوهاي سنتي حل مشکلات معلولين در روستاها است.
روش اين مطالعه بصورت مقطعي پيمايشي در 23 روستاي استان تهران و از طريق مصاحبه و تکميل پرسشنامه محقق ساخته از 134 خانواده داراي معلول يا سالمند نيازمند در روستاها بصورت نمونه گيري غير تصادفي (Judemental) که به تعيير کرلنجر نمونه گيري (propositional)است انجام شده است.
از مجموع يافته هاي اين بررسي 13 درصد معلولين جسم حسي و 35 درصد حسي حرکتي و 21 درصد معلولين ذهني و 28.5 درصد چند معلوليتي و 2.5 درصد نيز فاقد بعضي اندامها بوده اند.
از جامعه مورد مطالعه 26 درصد معلولين در سن کار، ناتوان در اثر معلوليت هستند در اکثر چند معلوليتي جمعي حرکتي بوده و تنها 20 درصد معلولين کمک کار خانواده بوده اند. ضمنا 66 درصد از معلولين مورد مطالعه در سن ازدواج در اثر معلوليت ازدواج نکرده و تنها 30 درصد آنها متاهل بودند.
در نتيجه مي توان گفت احساس نياز خانواده هاي روستايي در زمينه پيشگيري از معلوليتها، سواد آموزي، حرفه آموزي و اشتغال اقدامات درماني و توانبخشي از جمله نتايج است.
ضمن اين که تامين هزينه هاي درماني و خدمات توانبخشي نيز براي معلولين روستايي به هر نوع ممکن از ضروريات است.
احيا و توسعه روشهاي توانبخشي سنتي از جمله پيشنهادات اين تحقيق است.

 نسخه قابل چاپ