بانک مقالات علوم اجتماعی

 مقاله حاضر در پي فهم و سنجش ابعاد طرد اجتماعي در بين «زنان فقير روستايي» بوده و به وضعيت طرد اجتماعي زنان فقير بر حسب متغيرها و شاخص هاي طرد اجتماعي مي پردازد. سوالات اصلي تحقيق اين است که چگونه زنان در چرخه ي زندگي به گونه اي نظام مند از جريان اصلي اجتماع طرد و به حاشيه رانده مي شوند؟ چه عللي به طرد زنان از عرصه هاي اجتماعي انجاميده است؟ الگوي توزيع ابعاد طرد اجتماعي در ميان زنان چگونه است؟ در اين تحقيق که از دو روش کمي (پيمايش) و کيفي (مصاحبه) استفاده شده، چهار بعد اصلي طرد اجتماعي يعني: طرد از شبکه هاي حمايتي، روابط اجتماعي، مشارکت اجتماعي و همچنين شرمساري يا بدنامي اجتماعي، مورد سنجش قرار گرفته و توزيع آن در 169 نفر نمونه ي تحقيق به دست آمده است. همچنين با استفاده از روش کيفي کوشش شده درک عميق تري از تجربه ي زيسته زنان در مورد طرد، فرايندها و علل آن به دست آيد. بدين منظور، نمونه اي متشکل از 51 نفر از زنان به گونه اي هدفمند و بر اساس ويژگي هاي مختلف آنها تعيين و مورد مصاحبه قرار گرفته اند.
نتايج تحقيق گوياي آن است که طرد و محروميت انباشتي زنان به موقعيت کنوني آنها بر نمي گردد بلکه به گونه‌اي فرايندي، با پيشينه و گذشته آنها، با ويژگي هاي فردي، ساختار خويشاوندي، فقر مزمن و بين نسلي و با برخي وقايع خاص در ارتباط است. علاوه بر آن، عوامل اجتماعي و فرهنگي (غيردرآمدي) متعددي در به حاشيه راندن زنان از جريان اصلي اجتماع نقش دارند که به نوبه خود مي تواند فرصت خروج از فقر و محروميت را براي آنها دشوار سازد.