بانک مقالات علوم اجتماعی

در مقاله حاضر رسم خون بري يا خون بس، به عنوان يکي از روش هاي سنتي حل منازعات قومي با منشا قتل در ميان عشاير بختياري شهرستان ايذه، مورد مطالعه قرار گرفته است. خون بس مانند ديگر سنت ها و رسم هاي سرزمين بختياري نه تنها در ايل هاي ديگر لر، بلکه در ميان ديگر اقوام ايراني، از جمله عرب ها و بلوچ ها هم با نام ها و عناوين ديگر، رايج است. وجود و رواج رسم خون بس در ميان اقوام مختلف، البته به معناي يکساني آن در تمام جرييات نيست، و به خصوص در آيين برگزاري، ميزان غرامت يا خون بها و نوع خون بها تفاوت هاي قابل ملاحظه اي ديده مي شوند، که نشانگر تغيير در اين رسم در مناطق مختلف کشور احتمالا بر اساس ميزان توسعه يافتگي است. در حالي که از تداوم اين رسم در ميان اقوام مختلف صحبت مي کنيم، نبايد فراموش کرد که تحت تاثير عوامل مختلف، آفتاب عمر اين رسم رو به افول است. به همين سبب مطالعاتي از اين دست در کنار پرسش هاي اساسي ملازم با آن، از جهتي تلاشي است براي مستند کردن اين رسم قضايي. با توجه به اين که پژوهش حاضر به دنبال ادراک معنايي است، از روش پژوهش كيفي استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهند که علي رغم وجود تشکيلات حقوقي و قضايي مدرن، بسياري از خانواده هاي جامعه عشايري شهرستان ايذه ترجيح مي دهند منازعات ناشي از قتل را از طريق رسم خون بس فيصله دهند.