بانک مقالات علوم اجتماعی

به ضعف گراييدن فضاهاي شهري مدرن در ايران طرد تقريبي اين ساحت از زندگي جمعي را، از حيطه نظريه پردازي معمارانه به دنبال داشته است. در مقاله حاضر، نويسندگان با شناسايي گرايش هاي اصلي در نظريه پردازي هاي مزبور، به شناسايي مولفه هاي اجتماعي و جامعه شناختي آن ها پرداخته و سپس، با مرور تحولات اخير در حوزه جامعه شناسي تاريخي، امکان به کارگيري آن را در تشخيص دلايل و زمينه هاي تضعيف فضاهاي شهري مدرن در ايران بررسي کرده اند. به زعم نويسندگان، جامعه شناسي تاريخي، اگرچه در دوره اخير، مورد تهاجم وسيع گرايش هاي پسامدرن بوده است، همچنان از توانمندي هاي لازم، به منظور نظريه پردازي در ارتباط با ضعف فضاهاي شهري در دوره معاصر برخوردار است.

 نسخه قابل چاپ