بانک مقالات علوم اجتماعی

تاکنون تحقيقات متعددي درباره خشونت عليه زنان و دختران انجام شده است که وجه مشترک اکثريت قريب به اتفاق آنها تبيين رفتار فاعلان خشونت است. در مقاله حاضر، از ديدگاه عقلانيت رفتاري ادعا شده است که فاعلان خشونت با آگاهي از نابهنجار بودن رفتار خشونت آميز سعي مي کنند قربانيان خود را از بين کساني انتخاب کند که از کمترين حمايت اجتماعي برخوردارند. اين مقاله بخشي از نتايج تحقيقي است که با جامعه آماري دختران و زنان 18 تا 30 ساله ساکن در شهر مشهد به روش پيمايشي صورت گرفته است. ابزار اصلي گردآوري داده ها در اين تحقيق پرسشنامه و مشاهده و روش هاي اصلي آماري به کار گرفته شده تحليل عاملي، تحليل خوشه اي و رگرسيون چندگانه بوده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد که مزاحمت از طريق وسايل نقليه، زل زدن و خيره شدن و متلک پراني از اشکال رايج رفتارهاي خشونت آميزي است که بيش از دوسوم زنان و دختران در طول دوره بررسي لااقل يکبار آن را تجربه کرده اند. ضعف پايگاه اجتماعي-اقتصادي و رفتار غيراجتماعي قربانيان متغيرهاي مستقلي اند که احتمال قرباني شدن زنان و دختران را در زمينه خشونت افزايش مي دهند و برعکس، پايبندي مذهبي زنان و دختران مهم ترين عاملي است که احتمال رفتار خشونت آميز عليه آنان را کاهش مي دهد.

 نسخه قابل چاپ