بانک مقالات رشته علوم تربیتی

مدارس عموما ادعا مي کنند که علت کم تواني خواندن دانش آموزان اساسا در خود شاگردان است نه در عملکردهاي مدرسه. به نظر ما، چنين تشخيصي از مشکل يادگيري خواندن درست نيست بلکه فراگيري خواندن در دانش آموزان، علاوه بر تسلط عمومي آنان به زبان فارسي، مستلزم دست يافتن آنان به مهارتهاي فرازباني يا سيستمي از تبديل رمز نوشته ها به زبان شفاهي است که بايد در جريان تدريس به آنان آموخته شود. براي بررسي اين موضوع، با ساختن «آزمونهاي تشخيص توانايي خواندن لطف آبادي – فردوسي» دو فرض اساسي را در اين تحقيق مورد آزمون قرار داده ايم: الف) دانش آموزاني که کم تواني خواندن دارند، در مقايسه با دانش آموزاني که مشکل خواندن ندارند، در تواناييهاي فرازباني و پردازش آواشناختي با آنها متفاوتند؛ ب) تواناييهاي فرازباني و پردازش آواشناختي علل مستقيم مشکلات يادگيري خواندن است و با تشخيص به موقع علل مشکل در هر دانش آموز، مي توانيم به شاگرداني که کم تواني خواندن دارند کمک کنيم. براي آزمون اين فرضيه ها، مدل پژوهشي خود را روي يک نمونه 336 نفري از دانش آموزان پسر و دختر کلاسهاي اول و دوم و سوم ابتدايي نواحي هفت گانه آموزش و پرورش مشهد آزمايش کرده ايم. در اين مطالعه، دانش آموزان به گروه هاي تجربي و کنترل تقسيم شده و سي آزمون تشخيص توانايي خواندن لطف آبادي – فردوسي را براي هر گروه در سه نوبت (در آغاز سال تحصيلي، در ميانه سال و در پايان سال) روي آنان اجرا کرده ايم. داده هاي جمع آوري شده در اين تحقيق با روشهاي آماري تحليل واريانس و تحليل رگرسيون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته و اين نتيجه به دست آمده است که، علاوه بر عوامل پايه اي موثر بر يادگيري خواندن (سطح انگيزشي، هوشي عمومي، حافظه فعال و تجربه زباني)، تواناييهاي فرازباني (آگاهي آواشناختي، رمزگشايي آواشناختي، آگاهي نحوي و آگاهي معناشناسي) بر يادگيري خواندن تاثير قطعي دارد. به اين ترتيب، با تشخيص به موقع کم تواني خواندن و کشف عوامل اساسي در کم تواني يادگيري و مهارتهاي خواندن مي توانيم شاگرداني را که در خطر ناتواني يادگيري خواندن هستند از افت تحصيلي و بيسوادي برهانيم.

 نسخه قابل چاپ