بانک مقالات رشته علوم تربیتی

مقاله حاضر به بررسي رابطه شيوه هاي فرزندپروري با خود کارآمدي و سلامت رواني دانش آموزان پايه دوم دبيرستان هاي شهرستان مهاباد در سال تحصيلي 84-1383 پرداخته است. اين تحقيق از نوع پيمايشي - همبستگي است. حجم نمونه مورد مطالعه شامل 360 نفر، که 193 پسر و 167 دختر و از نوع نمونه گيري تصادفي چند مرحله اي مي باشد. جمع آوري اطلاعات به وسيله پرسشنامه شيوه هاي فرزندپروري شيفر، خود کارآمدي شرز و همکاران و سلامت عمومي گلدبرگ و هيلر انجام شده است. يافته ها نشان داد که: بين خود کارآمدي دانش آموزاني که والدين آنها شيوه هاي فرزندپروري متفاوتي داشته اند، تفاوت معني داري وجود دارد. سلامت رواني دانش آموزاني که شيوه هاي فرزندپروري متفاوتي را تجربه کرده اند، بصورت معني داري با هم تفاوت دارد. بين سلامت رواني و خود کارآمدي رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. بين سلامت رواني دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معني داري وجود ندارد. شيوه فرزندپروري دانش آموزان با توجه به رشته تحصيلي آنها متفاوت است. خود کارآمدي دانش آموزان در رشته هاي مختلف متفاوت نمي باشد. دانش آموزاني که در رشته هاي مختلف تحصيل مي کنند از نظر سلامت رواني تفاوت معني داري با هم ندارند. بين دانش آموزان دختر و پسر از نظر خود کارآمدي تفاوت معني داري وجود ندارد.

 نسخه قابل چاپ