بانک مقالات رشته علوم تربیتی

اين پژوهش با هدف اصلي بررسي اثربخشي گروه درماني مبتني بر رويکرد اميد درماني بر افزايش اميد به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان انجام پذيرفت. با توجه به ارتباط ميان اميد، افسردگي و سرطان، بررسي اثربخشي اين شيوه درمان بر کاهش افسردگي را نيز به عنوان هدف دوم در نظر گرفتيم. پژوهش حاضر کاربردي و از نوع نيمه آزمايشي (طرح گروه کنترل نابرابر) مي باشد. با استفاده از روش نمونه گيري مبتني بر هدف يا در دسترس از ميان مراجعه كنندگاني كه به درمانگاه هاي پستان شهر مشهد مراجعه كرده بودند، با توجه به ملاك هاي در نظر گرفته شده 20 نفر را انتخاب كرده و آنها را به دو گروه آزمايشي و گواه تقسيم كرديم (10 نفر براي هر گروه). سپس آزمون هاي اميد اشنايدر با ضريب پايايي 89/0 و افسردگي بک با ضريب پايايي 86/0 از هر دو گروه گرفته شد. نتايج تحليل آماري آزمون T در پيش آزمون، تفاوت معناداري را در ميزان اميد به زندگي (با ارزش معناداري 81/0 اطمينان 95%) و افسردگي (با ارزش معناداري 72/0 و اطمينان 95%) نشان نداد. سپس در گروه آزمايش مداخله گروه درماني مبتني بر رويکرد اميد درماني اجرا شد. بعد از اتمام دوره 8 جلسه هفتگي درمان (دو ماه و هر جلسه دو ساعت) در گروه آزمايش، به منظور سنجش ميزان تغيير متغيرهاي وابسته (ميزان اميد به زندگي و افسردگي)، مجددا آزمون هاي اميد اشنايدر و افسردگي بک به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. نتايج تحليل هاي آماري آزمون T به تاييد فرضيه اول (با ارزش معناداري 000/0 و اطمينان 99 %) و فرضيه دوم (با ارزش معناداري 01/0 و اطمينان 95 % ) انجاميد. بدين ترتيب، گروه درماني مبتني بر رويکرد اميد درماني در مقايسه با گروه گواه به طور معناداري موجب افزايش اميد به زندگي و كاهش افسردگي زنان مبتلا به سرطان پستان مي شود.