بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف از اين پژوهش، مقايسه ميزان اثربخشي رفتاردرماني شناختي و فلئوکزتين در بيماران وسواسي-اجباري است. اين بررسي از نوع آزمايشي بود. آزمودنيهاي پژوهش را 42 نفر بيمار وسواسي-اجباري که به صورت جايگزيني تصادفي در سه گروه رفتاردرماني شناختي، فلئوکزتين و ليست انتظار جاي داده شده بودند، تشکيل ميدادند. آزمودنيهاي سه گروه از نظر متغيرهايي چون سن، جنس، سطح تحصيلات و وضيعت تاهل همتاسازي شده بودند. براي گردآوري اطلاعات از پرسشنامه هاي وسواسي-اجباري مادزلي، افسرد گي بک و اضطراب بک استفاده شد. نمره هاي به دست آمده از ارزيابيها در سه مرحله (پيش آزمون، پس آزمون و دو ماه بعد از پس آزمون) به کمک آزمون هاي آماري تحليل واريانس چند متغيره يک راهه و آزمون تعقيبي T توکي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد که در کاهش علايم وسواسي، رفتاردرماني شناختي اثر درماني بيشتري نسبت به فلئوکزتين در کوتاه مدت (P<0.05) و بلند مدت (P<0.01) دارد، و اين تفاوت بين رفتاردرماني شناختي و گروه ليست انتظار در کوتاه مدت و بلندمدت معني دار است (P<0.01)، اما فلئوکزتين فقط در کوتاه مدت تفاوت معني داري با گروه ليست انتظار دارد (P<0.01)، در کاهش علايم افسردگي بيماران وسواسي-اجباري هم فلئوکزتين اثر درماني بيشتري نسبت به رفتار درماني شناختي در کوتاه مدت و بلندمدت دارد (P<0.05)، همچنين، اين تفاوت بين فلئوکزتين و گروه ليست انتظار در کوتاه مدت و بلندمدت معني دار است (P<0.01)، در کاهش علايم اضطراب بيماران وسواسي-اجباري هم بين هيچ کدام از گروه تفاوت معني داري وتجود ندارد. بر پايه يافته هاي اين پژوهش نتيجه گرفته مي شود که رفتاردرماني شناختي در کاهش علايم وسواسي-اجباري و فلئوکزتين هم در کاهش سطح افسردگي اين بيماران اثر درماني عمده دارند. همچنين، رفتاردرماني شناختي در طولاني مدت بيشتر از فلئوکزتين اثرات درماني خود را حفظ مي کند.