پاسخ به:بانک مقالات رشته علوم تربیتی
جمعه 22 اردیبهشت 1391 8:55 AM
1 : مطالعات تربيتي و روان شناسي 1388; 10(1):5-25. |
رابطه الگوهاي ارتباطي خانواده و کيفيت زندگي دانش آموزان دوره متوسطه شهر شيراز |
رحيمي مهدي,خير محمد |
کيفيت زندگي از اساسي ترين مفاهيم روان شناسي مثبت گراست. هدف پژوهش حاضر بررسي ميزان پيش بيني ابعاد کيفيت زندگي، شامل «سلامت جسمي»، «سلامت روان»، «ارتباطات اجتماعي» و «ادراک محيط زندگي» توسط ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده، شامل «بعد گفت و شنود» و «بعد همنوايي» بود. مشارکت کنندگان در پژوهش 435 دانش آموز (215 نفر دختر و 220 نفر پسر) دبيرستان هاي مختلف شهر شيراز بودند. براي سنجش کيفيت زندگي از مقياس کوتاه کيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني و براي سنجش ابعاد الگوهاي ارتباطي خانواده از مقياس تجديد نظر شده کوئرنر و فيتزپاتريک استفاده شد. روايي مقياس ها از طريق همساني دروني و پايايي آنها به روش آلفاي کرونباخ تعيين شد. نتايج بيانگر روايي و پايايي مطلوب مقياس ها بود. با استفاده از تحليل رگرسيون چندگانه به روش همزمان ميزان پيش بيني هريک از ابعاد کيفيت زندگي توسط دو بعد گفت و شنود و همنوايي الگوهاي ارتباطي خانواده مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نشان داد که در هر چهار بعد کيفيت زندگي، يعني سلامت جسمي، سلامت روان، ارتباطات اجتماعي و ادراک محيط زندگي، جهت گيري گفت و شنود خانواده پيش بيني کننده مثبت و جهت گيري همنوايي پيش بيني کننده منفي بود. بنابراين، مي توان گفت که ارتقا گفت و شنود خانواده پيش بيني کننده کيفيت زندگي فرزندان است، در حالي که تاکيد بر همنوايي در خانواده از کيفيت زندگي فرزندان مي کاهد.
|
كليد واژه: الگوهاي ارتباطي خانواده، کيفيت زندگي، گفت و شنود، همنوايي |
نسخه قابل چاپ |