بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف پژ‍وهش حاضر مقايسه عملکرد کودکان مبتلا به اختلالADHD  و کودکان عادي در آزمون هاي برنامه ريزي است. بدين منظور، 45 کودک مبتلا به اختلال نارسايي توجه، فزون کنشي 7 تا 12 سال شهر مشهد با استفاده از آزمون هايSNAP، CBCL، TRF، 4-CSI، و نيز مصاحبه باليني شناسايي و در سه زيرريخت غلبه با نارسايي توجه، غلبه با فزون کنشي/تکانش گري و زيرريخت ترکيبي جاي گرفتند. بدين ترتيب، در هر زيرريخت اين اختلال 15 کودک مبتلا قرارگرفت. همچنين، 15 کودک عادي سنين 7 تا 12 سال نيز به عنوان گروه کنترل از طريق شيوه نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند. به منظور اندازه گيري کنش اجرايي برنامه ريزي از آزمون برج لندن، آزمون مازهاي پرتئوس و خرده آزمون مازهاي وکسلر استفاده گرديد. تحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تحليل واريانس چند متغيري (MANOVA)، تحليل واريانس تک متغيري(ANOVA)  و آزمون توکي نشان داد که کودکان مبتلا به اين اختلال در مقايسه با گروه کنترل عملکرد ضعيف تري در آزمون هاي برنامه ريزي دارند. در بررسي عملکرد زيرريخت ها تفاوت معناداري بين آنها مشاهده نگرديد، هرچند که عملکرد کودکان مبتلا به زيرريخت ترکيبي در اين آزمون ها بهتر بود. در بررسي مولفه هاي مختلف آزمون برج لندن نيز تفاوت معناداري بين گروه کنترل و کودکان مبتلا به اين اختلال در زمان کل آزمايش، زمان آزمايش، تعداد خطا و امتياز کل به دست آمد. در مجموع، نتايج پژ‍وهش از ضعيف تر بودن توانايي برنامه ريزي و سازمان دهي کودکان مبتلا بهADHD  حمايت کرد.

 نسخه قابل چاپ