بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش آموزش مجازي در دستيابي به هدف هاي تربيتي است که با توجه به تبيين مشترک فيلسوفان برجسته هستي درباره انسان و زندگي او استنتاج شده اند. روش پژوهش نيز تحليل تطبيقي انديشه فيلسوفان هستي از رويکردهاي پژوهش کيفي است. هدف نخست کمک به فراگير است تا در کنار شيوه هاي تعقل، احساس هاي خود را نيز در زندگي واقعي نشان داده و رشد دهد. در صورتي که بر بنياد يافته هاي پژوهش تجربه مجازي بيش از آن که تجسدي و همراه با درگيري کامل بدني با واقعيت باشد، مشاهده اي و ذهني است. هدف دوم، توجه به آگاهي و آزادي فراگيران است. در اين باره تربيت فراگيران همچون عضو سودمند جامعه هم به معني آماده کردن آن ها براي شغل و زندگي آينده است که آموزش مجازي در اين زمينه فرصت هاي فراوان و مفيدي فراهم کرده و هم به معني بيدار کردن، نگهداري و پروردن سنت ها و فرهنگ تاريخي اصيل و مخصوص آن جامعه در فراگيران است که از راه زندگي روزانه، چگونگي سخن گفتن و برخوردهاي اجتماعي مثل برخورد چهره به چهره با شخصيت انساني معلم ممکن است. در نتيجه گيري، برخي تلويح هاي کاربردي چون پي گيري آموزش مجازي در کنار آموزش حضوري و چهره به چهره، تاکيد بر جامع نگري در بهره گيري از آموزش مجازي، به جاي يکسونگري فني، و طراحي آموزش مجازي براي تسهيل خردورزي، نقد و خلاقيت پيشنهاد شده است.

 نسخه قابل چاپ