بانک مقالات رشته علوم تربیتی

نشخوارفکري به عنوان يکي از مهم ترين مولفه افسردگي شناخته شده است. از اين رو، هدف اين پژوهش معرفي نشخوار فکري در چارچوب نظريه سبک هاي پاسخ و پيامد هاي آن براي خلق غمگين و اختلال افسردگي بود. در اين راستا، رابطه بين نشخوارفکري، افسردگي و اضطراب در نمونه اي از دانشجويان ايراني نيز بررسي شد. شرکت کنندگان (تعداد = 119، 63% زن) به روش نمونه گيري تصادفي از ميان دانشجويان دانشگاه فردوسي انتخاب شدند و پرسشنامه هاي افسردگي و اضطراب بِک و مقياس پاسخ هاي نشخواري را کامل کردند. ضريب آلفاي کرونباخ a=0.88 به عنوان شاخصي از همساني دروني براي مقياس پاسخ هاي نشخواري، محاسبه شد. نتايج تحليل رگرسيون سلسه مراتبي نشان داد که نشخوار فکري، پس از کنترل اثرات سن، جنس و ميزان اضطراب، به طور معني داري 30% از تغيير در واريانس افسردگي را پيش بيني کرد. با وجود تفاوت هاي فرهنگي و اجتماعي، يافته هاي پيشين در مورد رابطه نشخوارفکري و افسردگي در نمونه ايراني نيز تاييد شد. به علاوه، معلوم شد که نشخوارفکري مي تواند ميزان افسردگي را حتي پس از کنترل ميزان اضطراب پيش بيني کنند که اين يافته با توجه به نقش نشخوار فکري در اضطراب و علايم مختلط اضطراب ـ افسردگي، حايز اهميت است. تلويحات درماني در زمينه نشخوارفکري مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ