بانک مقالات رشته علوم تربیتی

در اين مقاله نخست به بازشناسي مفهوم تخيل پرداخته شده و معاني گوناگون آن به اجمال مورد بررسي قرار مي گيرد. اين بحث مقدماتي روشن مي سازد که شناخت مفهوم تخيل به عنوان يک ظرفيت انساني کار ساده اي نبوده و بايد به عنوان يک پروژه ناتمام براي دست اندرکاران تعليم و تربيت و خصوصا سياست گذاراني که به نوآوري و تحول در اين عرصه خطير مي انديشند مطرح شود. خصوصا اين که بايد ميان معناي تخيل در کودکي و بزرگسالي و تخيل به عنوان يک ظرفيت فکري – ذهني ممتاز و يک بيماري و عارضه خطرناک تمايز قائل شد.
به دنبال اين مبحث مقدماتي، از منظر ثبوتي درباره کاربرد تخيل و تجربيات تخيلي کودکان در برنامه هاي درسي و آموزش بحث مي شود. اين موضوع متضمن پذيرش اصل تازه اي در طراحي آموزشي است و چگونگي پاسخگو نمودن آموزش به قدرت و ظرفيت تخيل به عنوان يک ابزار ذهني يا يک منبع مغتنم در فرايند ياددهي ، يادگيري را در کانون توجه قرار مي دهد.
در بخش بعدي، ظرفيت تخيل در انسان از منظر اثباتي مورد توجه قرار مي گيرد و ضرورت پرورش آن در نظام هاي تعليم و تربيت از ابعاد گوناگون مورد بحث واقع مي شود. از جمله اين ابعاد مي توان به انسان شناسي و هستي شناسي اسلامي، نقش برنامه درسي در فعليت بخشيدن به ظرفيت هاي بالقوه ذهني يا "ساختن ذهن"، نقش تخيل در تفکر مفهومي، نسبت گسست ناپذير تخيل با خلاقيت و بالاخره نسبت تخيل با حل مساله يا فرايند علمي اشاره کرد.
در آخرين بخش مقاله ودر مقام جمع بندي، علاوه بر تاکيد بر مواضع اساسي نويسنده در اين زمينه، ضرورت پرداختن به پروژه ديگري جهت شناسائي "قفل هاي ذهني" در نظام آموزش و پرورش که مهم ترين موانع بر سر راه استفاده از تخيل يا پرورش آن مي باشد مورد بحث قرار مي گيرد.