بانک مقالات رشته علوم تربیتی

اين پژوهش با هدف مطالعه اثر بخشي واقعيت درماني به شيوه گروهي در جهت افزايش ميزان عزت نفس دانشجويان دانشگاه فردوسي انجام پذيرفت. پژوهش حاضر کاربردي و از نوع آزمايشي (به صورت پيش آزمون پس آزمون با گروه کنترل) است. با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس از ميان مراجعه کنندگاني که به کلينيک دانشکده علوم تربيتي و روانشناسي مراجعه کرده بودند، با توجه به ملاک نمره عزت نفس پايين (کمتر از نقطه برش 23) در آزمون عزت نفس کوپراسميت، 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه آزمايشي و گواه گمارش شدند. نتايج تحليلي آماري آزمون T در پيش آزمون تفاوت معناداري را در ميزان عزت نفس دو گروه نشان نداد. سپس در گروه آزمايش مداخله واقعيت درماني به شيوه گروهي به صورت 8 جلسه هفتگي درمان اجرا شد. بعد از اتمام دوره، به منظور سنجش ميزان تغيير متغير وابسته (ميزان عزت نفس)، مجددا آزمون مذکور به عنوان پس آزمون در هر گروه اجرا شد. نتايج تحليل آماري تحليل واريانس دو عاملي با اندازه گيري مکرر به تاييد فرضيه پژوهش (با ارزش معناداري (p<0.001) 0.099 در مرحله پس آزمون انجاميد. جهت بررسي تداوم اثربخشي مداخله درماني پس گذشت 45 روز، آزمون مذکور در گروه آزمايش اجرا شد. نتايج نشان داد تفاوت بين مرحله پيگيري و مرحله پس آزمون در جهت کاهش معنادار شده است چنين به نظر مي رسد که اثر واقعيت درماني در اين گروه تداوم نداشته است.

 نسخه قابل چاپ