بانک مقالات رشته علوم تربیتی

با ظهور رويکردهاي جديد معرفت شناسي در اواخر نيمه دوم قرن بيستم بحث از بازنمايي دانش مجدداً به عنوان محوري تعيين کننده در مباحث فلسفي، روانشناسي، و تعليم و تربيتي مطرح شده است. بازنمايي دانش کليد واژه اي بر ورود به مباحث طراحي آموزشي نيز هست، زيرا که رويکردهاي طراحي آموزشي ساخت گرا با الهام از مباني نظريه هاي روانشناسي شناختي و با مايه گرفتن از تحقيقات گسترده پياژه و ويگوتسکي توانسته اند اين نظريه ها را براي طراحي محيطهاي يادگيري ساخت گرا به کار گيرند. طراحي محيطهاي يادگيري ساخت گرا از جهات و وجوه بسياري با رويکردهاي طراحي آموزشي نسل قبل از آن که طراحي با رويکرد سيستمي ناميده مي شود تفاوت دارد. در طراحي محيطهاي يادگيري ساخت گرا با مفروض دانستن شکل گيري معنا بر اساس فعاليت شناختي و تعامل اجتماعي شاگرد با محيط و منابع يادگيري، سعي بر آن است تا ضمن دست يافتن به آموزشهاي کارآ و مؤثر که جزء ارکان تعريف طراحي آموزشي به عنوان يک رشته است، شاگرد بتواند به منابع و فرايندهاي متنوع و متعددي براي ساختن معنا در ذهن خود نائل آيد. بررسي مباني معرفت شناختي و روانشناختي رويکردهاي يادگيري ساخت گرا و دلالتهاي آن براي طراحي محيطهاي يادگيري ساخت گرا محور اصلي اين مقاله را تشکيل مي دهد.