بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف از پژوهش حاضر بررسي ميزان همه گير شناسي اضطراب امتحان و رابطه آن با خودكارآمدي و جايگاه مهار دروني با توجه به كنترل متغير هوش در دانش آموزان پسر و دختر دبيرستانهاي اهواز مي باشد. نمونه مربوط به همه گير شناسي 3109 دانش آموز پسر و دختر دبيرستانهاي اهواز بود كه با روش تصادفي ساده انتخاب شدند. همچنين 340 دانش آموز براي آزمون فرضيه ها به طور تصادفي گزينش شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان براي همه گير شناسي، و مقياس خودكار آمدي، پرسشنامه جايگاه مهار و آزمون هوش، براي آزمون فرضيه ها استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميزان همه گير شناسي اضطراب امتحان در نمونه مورد بررسي 17.3 درصد است. ميزان همه گير شناسي اضطراب امتحان در دانش آموزان دختر نسبت به پسر (22 در مقابل 12.8 درصد) و عرب نسبت به فارس (18.7 در مقابل 16.4) بيشتر است. نتايج آزمون فرضيه ها نشان داد كه با كنترل متغير هوش، اضطراب امتحان با خودكار آمدي (0.29-= r) و جايگاه مهار دروني (0.24-= r) همبستگي منفي معني داري دارد. همچنين، نتايج پژوهش نشان داد كه بين تركيب خطي متغيرهاي پيش بين (خودكار آمدي، جايگاه مهار دروني و هوش) با متغير ملاك (اضطراب امتحان) همبستگي چندگانه معني داري وجود دارد (0.01=P).