بانک مقالات رشته علوم تربیتی

ناتواني يادگيري نوشتن يکي از اختلالات يادگيري بخصوص است که به درک با استفاده از زبان نوشتاري مربوط مي شود. براي تشخيص اين اختلال بايد مهارتهاي نوشتن کودک به طور قابل توجهي زير سن تقويمي، هوش و عملکرد تحصيلي وي باشد. اين اصطلاح اصولا افرادي را که به واسطه معلوليتهاي ديداري، شنيداري يا حرکتي، همچنين عقب ماندگي ذهني يا محروميتهاي محيطي، فرهنگي يا اقتصادي به مشکلات يادگيري دچار شده اند، شامل نمي شود. اين پژوهش با هدف بررسي همه گيرشناسي ناتواني يادگيري املاء در بين دانش آموزان دوره ابتدائي و بررسي تاثير روش ترميمي چند حسي در کاهش اين ناتواني انجام پذيرفته است. در اين پژوهش روش آزمايشي ميداني به کار رفته است که در آن از طرح پيش آزمون - پس آزمون با گروههاي آزمايشي، گواه و گواه بهنجار استفاده شده است. نمونه مربوط به همه گيرشناسي 160 کلاس (شامل 4000 دانش آموز پسر و دختر) دبستانهاي اهواز بود که به صورت نمونه گيري مرحله اي انتخاب شدند. همچنين 180 دانش آموز به طور تصادفي ساده براي آزمون فرضيه ها گزينش شدند. براي جمع آوري داده ها از آزمونهاي تشخيصي اختلال املاء، ماتريسهاي پيشرونده ريون، آزمون املاء و بررسي پرونده تحصيلي دانش آموز استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد که ميزان همه گيرشناسي ناتواني يادگيري املاء 7 درصد است. ميزان همه گيرشناسي ناتواني يادگيري املاء در دانش آموزان پسر نسبت به دختر (7.6 درصد در مقابل 6.4 درصد) بيشتر است. نتايج حاصل از اجراي آزمايش روش ترميمي چند حسي نشان داد که استفاده از اين روش به صورت معني داري باعث کاهش اختلال املاء مي گردد و پس از يک ماه پيگيري نتايج حاصل از مداخله نسبتاً پايدار بودند.

 نسخه قابل چاپ