بانک مقالات رشته علوم تربیتی

منطقه محل زيست، يكي از شاخص هاي اساسي براي طبقه بندي انواع نابرابري هاي آموزشي است. در اين نوع نابرابري، بهره مندي فرد از آموزش و پرورش به دليل ويژگي هاي محل زندگي اش محدود مي شود. چون كنترل اين ويژگي ها، به وسيله افراد امكان پذير نيست، حق آنها براي دريافت آموزش برابر، تحت الشعاع تهديدها و فرصت هاي بيروني قرار مي گيرد. شواهد موجود درباره نابرابري هاي منطقه اي آموزش، يكي از چالش هاي جدي نظام هاي آموزشي از جمله در ايران به شمار مي آيد. اين مقاله با محور قراردادن اين نوع نابرابري، يافته هاي حاصل از پژوهشي پيمايشي درباره برابري فرصت هاي آموزشي در مناطق مرزي (محروم) و غيرمرزي (غيرمحروم) را به اختصار ارايه مي نمايد. پژوهش ياد شده در 45 مدرسه در 3 شهر منطقه مرزي و 39 مدرسه در 2 شهر منطقه غيرمرزي خراسان رضوي انجام گرفت، و با تحليل يافته هاي حاصل از جستجو در مدارك، مشاهده، و دو فرم پرسشنامه به اين نتيجه رسيد كه فرصت هاي ظاهري ميان مناطق مقايسه شده، در سه عنصر درون داد، فرايند و توليدات مدارس نشان دهنده نوعي نابرابري بحراني نيست.

 نسخه قابل چاپ