بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير مولفه هاي اضطراب رياضي و نگرش به رياضي بر پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دبيرستاني در درس رياضي بود. آزمودني هاي تحقيق شامل 987 دانش آموز كلاس اول دبيرستان (488 دختر و 499 پسر) بودند كه به روش خوشه اي تصادفي از نواحي چهارگانه اي آموزش و پرورش شهرستان شيراز انتخاب شدند. ابزار سنجش "مقياس اضطراب رياضي" و "مقياس نگرش به رياضي" بود. تحليل عاملي نشان داد كه اضطراب رياضي از چهار مولفه اضطراب درس رياضي و عدد، اضطراب امتحان رياضي، احساس منفي به رياضي و نگراني درباره ي رياضي تشكيل شده و نگرش به رياضي شامل دو مولفه التذاذ و ارزش است. شاخص پيشرفت تحصيلي در درس رياضي، نمره پاياني درس رياضي دانش آموزان بود. تحليل رگرسيون مرحله اي با كنترل دو متغير جمعيت شناختي جنسيت و ميزان تحصيلات پدر، نشان داد كه قوي ترين عامل پيش بيني كننده ي پيشرفت تحصيلي در درس رياضي، مولفه ي نگرشي التذاذ است. به بيان ديگر، دانش آموزاني كه از درگير شدن با موقعيت هايي كه مستلزم استفاده از دانش رياضي است، لذت مي برند و به درس رياضي تعلق خاطر دارند، از پيشرفت تحصيلي در اين درس برخوردار مي شوند، يافته هاي پژوهش حاضر نشانگر آن بود كه فزوني احساس منفي به رياضي و افزايش اضطراب درس رياضي و عدد، با كاهش پيشرفت تحصيلي در درس رياضي همراه است. تلويح يافته هاي ذكر شده براي دست اندكاران تعليم و تربيت، توجه به نقش عوامل انگيزشي، به ويژه نگرش به رياضي در پيشرفت رياضي دانش آموزان، سوق دادن روش هاي آموزش رياضي در جهت ايجاد علاقه به اين درس و كاهش احساس هاي منفي و اضطراب است.

 نسخه قابل چاپ