بانک مقالات رشته علوم تربیتی

هارگريوز در سال 1996 در سخنراني خود كيفيت پژوهش هاي تربيتي را مورد انتقاد قرار داده و اظهار كرده است كه اين پژوهش ها با عمل آموزش و پرورش فاصله دارند و در نتيجه، تخصيص اعتبار به آن ها مقرون به صرفه نيست. اين پژوهش با نظر به اين اظهار نظر، به بررسي بخش كوچكي از پژوهش هاي تربيتي مي پردازد تا با توسل به مدارك عيني بتوان درباره اين انتقاد ها در ايران قضاوت كرد. اين مقاله كانون توجه خود را بر پژوهش هاي تربيتي متمركز مي كند كه مورد علاقه سياست گذاران آموزش و پرورش است تا بدين وسيله تصويري كلي از وضعيت پژوهش ها از حيث روش عرضه كند. 23 گزارش پژوهشي از محدوده سازمان آموزش و پرورش استان خراسان برگزيده شدند تا معرف گزارش هاي موجود باشند. از تحليل اين گزارش ها نتايج زير به دست آمده است: اغلب پژوهش ها به صورت كمي و روش توصيفي انجام شده اند. در اين پژوهش ها نمونه گيري با تورش همراه بود و در هيچ مورد منطق زيربنايي تعيين حجم نموده و روش نمونه گيري تشريح نشده است. اعتبار ابزارها به دقت بيان نشده و ارتباط آن ها با مباني نظري تحقيق نيز مشخص نگرديده است. با نظر به 23 گزارش پژوهشي تقريبا همه گزارش ها معيارهاي روش شناسي را به نحو مطلوبي رعايت نكرده اند. نظر به اين كه تمامي گزارش ها در شوراي تحقيقات بررسي شده اند، اين سوال مطرح مي شود كه آيا فرايندهاي موجود از دقت كافي برخوردارند و براي اصلاح آن ها چه بايد كرد.

 نسخه قابل چاپ